Burgerlijk:

Geboorte datum: 26-03-1894

Geboorteplaats: Brugge

Adres: Diest

Vader: Auguste

Moeder: Dieusart Romanie

Burgerlijke stand:

Beroep:

Grootte:

Haarkleur:

 

Militair:

Indiensttreding:

Stamnummer: 104/55649

Graad: Sergeant Beroepsvrijwilliger

Eenheid: 4 Linieregiment 3/3 (9 Kompagnie)

Datum overlijden: 13-08-1914

Ouderdom: 20 jaar

Oorzaak: verwondingen

Plaats verwonding: Halen

Plaats hospitaal:

Plaats overlijden: Loksbergen

Begraafplaats: Brugge

     

Op 11 augustus was de Belgische legerleiding ervan overtuigd dat de Duitsers, die in noordelijke richting optrokken vanuit Sint-Truiden, Borgloon en Hasselt, Diest zouden bedreigen. Generaal De Witte moest met een beperkte legermacht een linie die liep van Drieslinter tot Halen verdedigen (14 km). 's Avonds, tijdens een vergadering in het café Oud Cortenaeken (dat nog altijd bestaat) in Kortenaken overtuigden jongere officieren De Witte ervan zich te voet te verdedigen omdat de twee Duitse Jagersbataljons ieder over zes Maxim machinegeweren beschikten. In de morgen van 12 augustus ontving het hoofdkwartier van het Belgisch leger in Leuven via telefoon en telegraafberichten over het groot aantal Duitsers dat in de richting van Halen optrok om daar via de brug de Gete over te steken. Men stuurde de 4e Brigade als versterking naar De Witte.

 

De Slag der Zilveren Helmen vond plaats in Halen op 12 augustus 1914. 
De Duitsers veroverden aan het begin van de Eerste Wereldoorlog de forten rond Luik. Als reactie hierop koos de Belgische legerleiding de Gete als natuurlijke verdedigingslijn om de opmars van de Duitsers in noordelijke richting te verhinderen. De Belgische verdediging bestond uit ruiters van de Lansiers en Gidsen, een bataljon Karabiniers-Wielrijders (de “Zwarte Duivels”) en twee voetvolkregimenten van het 4e en de 24ste Linie ondersteund door artillerie onder bevel van Generaal de Witte.

De Duitse generaal von der Marwitz vertrouwde op zijn gevreesde ruiterij. Maar de Belgen waren veel beter vertrouwd met de velden en holle wegen tussen Halen en Loksbergen; verscholen in grachten wachtten ze de aanvallers op – niet met de blanke sabel, maar met karabijnen en geweren. 

Dit zou trouwens de laatste slag in de geschiedenis zijn waar er nog met blanke wapens (lans, sabel, dolk) ruiters en paarden gevochten werd.

                                                                      Foto Museum halen

 

                                               Origineel schilderij van familie von Bodecker

 

Aan Belgische kant telde men 180 gesneuvelden (van de 5000 militairen), langs Duitse zijde sneuvelden 140 van de 3000 manschappen. Meer dan 400 paarden vonden er de dood.

Na afloop lag het slagveld bezaaid met blinkende Duitse helmen; de naam “Slag der Zilveren Helmen” is bedacht door August Cuppens, de pastoor van Loksbergen.

 

Het is tijdens deze gevechten dat Coninckx dodelijk gewond geraakt en waarschijnlijk de volgende dag  aan zijn verwondingen overleden is.

In het Belgisch Staatsblad nr. 237 van 5 augustus 1922 staat dat verondersteld wordt dat Coninckx overleden is te Loksbergen op 12 augustus 1914.

Hij werd begraven op het gemeentelijk kerkhof van Loksbergen op 13 augustus 1914.

Na de oorlog werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar zijn woonplaats op de gemeentelijke begraafplaats van Brugge.

 

 

                             Duitse krijgsgevangenen in het stadhuis van Diest.

                                                                    Foto: Liberaal archief

 

Belgische militairen verzamelen voor het stadhuis van Diest waar zich de Duitse krijgsgevangenen bevinden.

Op de vensterbank staan nog de Duitse pinhelmen opgesteld.

                                                                     Foto: Liberaal archief

 

 Herdenking van de slag van Halen op 12 augustus 1915.

Ook de Duitsers gedroegen zich respectvol tijdens deze herdenking.

Belgisch militaire begraafplaats in Halen

 

                                Herdenking aan het Duits militair kerkhof in Halen